kosmita

Szedłem za gruszkowatym obcym w głąb jaskini. Co zakret robiło się ciemniej. Co chwile pojawiały się w morku ślepia obcego, który sprawdzał czy za nim ide. "Gdzie on mnie prowadzi? Nie lepiej się przespać się w stateeee..." Nagle straciłem grunt do nogami. Ześlisgiwałem się w dół po niemal pionowej, śliskiej ścianie. Słychać było tylko szum powietrza dookoła i popluskiwanie śluzu, w którym oblepione były skały. "Skały? A może to przełyk???" Ta myśl nie wadała mi spokoju. Leciałem i leciałem. Zaczeło robic się coraz cieplej. Z każdą minutą, sekundą. W pewnym momencie podłoże zaczeło odchylać się po poziomu. Było już poziome, ale nadal nie traciłem prędkości. Zaczeło wyginać się do góry. Dalej pędziłem z ogromną szybkością. Nagle zaczeło się robić jasno. Ściana! Koniec tunelu! Roztrzaskam się... Podłoże urwało się, przeleciałem kilka metrów i z impetem udezyłem w białą... Poduszke??? Wgieła się do środka i całkowicie mnie wychamowała. Była oślizgła i nie przyjemna w smaku... Wygieła się z powrotem. Powoli spadłem kilka metrów w dół na kolejną poduszkę. Wygramoliłem się z niej i rozejrzałem dookoła. Znajdowałem się głęboko wiele kilometrów pod ziemią, a jednak było tu całkiem jasno. Ujrzałem wielką jaskinie - miasto z tysiącami wykutych w skale okienkami oświetlanymi przez jaskrawo pomarańczowe, nie dymiące pochodnie. Przedemną stał znajomy obcy i spoglądał na mnie nerwowym wzrokiem. Był nadal biały i głatki. Natomiast moje futro całe umazane było w śluzie. Obcy prowadził mnie dalej przez miasto. Nagle skręcił w uliczke. Potem w jeszcze jedną i znowu. W końcu doprowadził mnie do wąskich drzwiczek i powiedział że tu będę spał. "Pirupi ipr op iri!" Po czym wepchął mnie siłą do pomieszczenia. Było tu chłodniej, nie było pochodni, ale wydawało się jakoś bardzo przytulnie i sennie. Ściany i sufit i podłoge pokrywały białe mięciutkie rośliny. Chciałem wyjść, ale nagle ogarneła mnie taka senność że padłem na jedną z roślinek...

Wylądowałem na białej planetce... Atmosfera - tlen, węgiel, woda... I argon! Duuużo argonu. Jakieś 70%! W końcu zrobię sobie argonowe cukierki! :o) Grawitacja - 0,85G, czyli taka sobie. (Na ziemi jest 1,00G.) Podłoże - twarde, jakaś skała. Nie widać, jaka bo 10cm nad nią jest warstwa bardzo gęstej mgiełki. Właściwie to mgła jest wszędzie. Krajobraz - mgła, biały dym, widać miejscami wysokie, pionowe skały. Są biało czerwone jawnokrystaliczne (po prostu śliczne!). Zagrożenia - jakoś tak tu nawet przytulnie... :o)

Wyszedłem na zewnątrz. Bardzo znośna planetka! Aż dziwne, że tu nie ma obcych... Zacząłem składać maszynkę do robienia argonowych cukierków, którą każdy szanujący się Kashir wozi zawsze w stateczku. Kończyłem skręcać zagęszczacz nadzienia, gdy nagle poczułem, że ktoś mnie obserwuje. Skoczyłem po laserek i zacząłem się rozglądać. I nagle ujrzałem we mgle parę strasznych biało-czarnych ślepi na wysokości... 30cm. Podszedłem  bliżej. Na przeciwko mnie stał i gapił się 40 centymetrowy biały obcy w kształcie... gruszki? Duża dolna cześć z dwiema nóżkami, długa szyja i głowa z dwoma oczyma, jednym szerokim uchem na górze i ze śmiesznym aparatem gębowym. Schowałem laserek. Obcy gapił się na mnie pytającym wzrokiem. "E... Szukam noclegu..." Brak reakcji. "Ajm luking for e plejs tu slip" Nic, zupełnie. On chyba nie mruga... "Yo opako de lulumel..." A może on jest głuchy? No to już ostatni znany mi dialekt, jak nie podziała będę musiał użyć Słowniczka "Pirupi iop popo iri op." Obcy się poruszył. Przechylił głowę w prawo, w lewo i odpowiedział: "Pirupi op!" Odwrócił się i zaczął gdzieś mnie prowadzić oglądając się, co chwile czy nadążam. Po chwili z mgły wynurzyła się pionowa czerwona ściana w wydrążoną (wygryzioną?) jaskinią...

Straciłem BOMowców z pola widzenia, co nie znaczy że oni stracili mnie... Przemierzałem sobie kosmos, nawet nie wiem gdzie. A to dlatego że kluczyłem na hipernapędzie żeby zgóbic BOMowców. Jednak te ich nowe statki wcale nie są takie dobre. Napotkałem dzisiaj taki układ. Jest słoneczko, kilka dużych gazowych planetek i jedna taka mała biała... Mam zamiar się na niej troszkę kimnąć. Nie wiem tylko co tam jest bo zgóry wygląda tak szaro-biało. Mam nadzieję że nie napodkam groźnych obcych...

Cholera! Właśnie przelatuje w pobliżu orbity Marsa ścigany przez kilkanaście statków BOMu! Wykryli mnie w momencie, gdy wylatywałem z magazynów w Iraku z uranem. A tak w ogóle to się okazało, że tych ludzików to wcale nie wytrułem, tylko sprawiali takie wrażenie, bo się obudzili. Dobrze, że im pozabierałem kałachy, bo bym miał problemik. Biegali tylko w kółko i coś krzyczeli... BOMowcy mają jakieś nowe modele statków. Pierwszy raz takie widzę.  Mam pomysła jak im umknąć. Różnica odległości jest trochę duża (10 tys. km), więc polecę w kierunku Marsa i się za nim schowam. Jak mnie nie będą widzieć to pomyślą, że wylądowałem a ja tymczasem włączę hipernapęd. Zanim się skapną, że nie wylądowałem będę już daleeeko. Oby się udało...

Naładowałem trochę stateczek na słoneczku, ale na solar enerdży nie można odbywać lotów między gwiezdnych. Musiałem, więc udać się na Ziemię po uran... Kiedy wyleciałem z Księżyca minąłem kilka sond BOMu skanujących jego powierzchnię. Posiedziałbym tam jeszcze z godzinkę i by mnie wykryły! Podleciałem do nich z góry, popsułem i poleciałem dalej... Zastanawiałem się gdzie szukać u was uranu. Z pomocą przyszły mi skanery, które wyjąłem z sond skanujących powierzchnie Księżyca. Po małej przebudowie zeskanowałem Ziemię pod katem tego gdzie można znaleźć najwięcej uranu. Wybrałem się, więc do największego magazynu uranu w Iraku. Pilnowało go tylko 50 uzbrojonych ludzików. Nie miałem czasu żeby się bawić w usypianie i wytrułem ich gazem... Naładowałem stateczek uranem i czekam teraz na akceptacje. Potrwa to parę godzin. Przez ten czas pozbieram broń palną wytrutych Arabów. Mam nadzieję, że mnie tu BOMowcy nie znajdą...